1 Ամեն բանի ժամանակ կայ. Եւ ժամանակ՝ ա երկնքի տակի բոլոր ձեռնարկութեան։
2 Ծնելու ժամանակ, եւ բ մեռնելու ժամանակ. Տնկելու ժամանակ, եւ տնկածը պոկելու ժամանակ.
3 Սպանելու ժամանակ, եւ բժշկելու ժամանակ. Քանդելու ժամանակ, եւ շինելու ժամանակ.
4 Լալու ժամանակ, եւ ծիծաղելու ժամանակ. Սգալու ժամանակ, եւ պարելու ժամանակ.
5 Քարեր դէն գցելու ժամանակ, եւ քարեր ժողովելու ժամանակ. Գրկելու ժամանակ, եւ գ գրկելուց հեռանալու ժամանակ.
6 Որոնելու ժամանակ, եւ կորցնելու ժամանակ. Պահելու ժամանակ, եւ դէն գցելու ժամանակ.
7 Պատառելու ժամանակ, եւ կարելու ժամանակ. դ լռելու ժամանակ, եւ խօսելու ժամանակ.
8 Սիրելու ժամանակ, եւ ե ատելու ժամանակ. Պատերազմի ժամանակ, եւ խաղաղութեան ժամանակ։
9 զ Ի՞նչ օգուտ ունի նա, որ գործում է, իր քաշած աշխատանքիցը։
10 է Տեսայ այն զբաղմունքը որ Աստուած տուել է մարդկանց որդիներին, որ նորանով զբաղուին։
11 Նա ամեն բան արել է վայելուչ իր ժամանակին, նաեւ յաւիտենականութիւնը դրել է նորանց սրտումը. Բայց այնպէս որ ը մարդս չէ կարող ըմբռնել Աստուծոյ արած գործքը գլխիցը մինչեւ ծայրը։
12 թ Իմացել եմ, որ նորանցում մի աւելի լաւ բան չ’կայ քան թէ լաւութիւն անելը իր կեանքում։
13 Ու նաեւ որ ժ ամեն մարդ ուտում խմում է եւ իր բոլոր աշխատանքը վայելում. Դա Աստուծոյ պարգեւն է։
14 Իմացել եմ, որ ամեն ինչ որ Աստուած անում է, այն յաւիտենական է, ի նորա վերայ չի աւելացնուիլ, եւ նորանից չի պակասեցնուիլ, եւ Աստուած արել է որ վախենան նորա երեսիցը։
15 լ Ինչ որ կայ, այն արդէն կար. Եւ ինչ որ լինելու է, այն արդէն եղած է, եւ Աստուած կ’որոնէ անցկացածը։
16 Եւ էլի տեսայ արեգակի տակին խ դատի տեղը, որ անզգամութիւն կար այնտեղ. Եւ արդարութեան տեղը՝ որ այնտեղ անզգամութիւն կար։
17 Ես ասեցի իմ սրտումը. ծ Արդարին եւ ամբարշտին Աստուած է դատում. Որովհետեւ կ ամեն ձեռնարկութեան ժամանակ կայ, եւ ամեն բանի համար՝ որ լինում է այնտեղ։
18 Ես ասեցի իմ սրտումը. Սա մարդկանց որդիների համար է, որ Աստուած փորձէ նորանց, որ տեսնեն թէ իրանք անասուններ են ինքն ըստ ինքեան։
19 հ Նորա համար որ մարդկանց որդիների պատահածը եւ անասուններին պատահածը, նորանց պատահածը մէկ է։ Ինչպէս սա է մեռնում, նոյնպէս էլ մեռնում է նա. Եւ ամենքի շունչը մէկ է. Եւ մարդս անասունից մի առաւելութիւն չ’ունի. Որովհետեւ ամենն էլ ունայն է։
20 Ամենը գնում է մէկ տեղ, ձ ամենը հողից է եղել եւ ամենը հող է դառնալու։
21 ղ Ո՞վ գիտէ թէ մարդկանց որդիների հոգին վերեւ է գնում, եւ անասունի ոգին ցած է գնում գետինը։
22 ճ Եւ ես տեսայ որ նորանից աւելի լաւութիւն չ’կայ, որ մարդ ուրախանայ իր գործքովը, մ որովհետեւ նորա բաժինը դա է. յ որովհետեւ ո՞վ պիտի տանէ նորան որ տեսնէ, թէ իրանից յետոյ ինչ է լինելու։
Ժողովող 3